Vorig jaar was het honderd jaar geleden dat de eerste vrouw – Suze Groeneweg – haar opwachting maakte in de Tweede Kamer. Tijdens haar maidenspeech zaten de keurige Kamerheren te ginnegappen. De krant sprak van een ‘belangwekkend debuut’ en vond het gedrag van de mannen verachtelijk: ‘Er was een zeker hiaat op ’t stuk van de geestesreinheid tussen de spreekster en haar gehoor. Waarbij dat gehoor de mindere was’.
Hoe is de situatie een eeuw later?
Vrouw in beeld, ik schreef er al eerder over, want ik ben een filmfanaat. Wat laat Hollywood ons zien, hoe komt dat en wat doet dat met ons?
Feminisme gaat vaak over vrouwen die meer kansen moeten krijgen, maar hoe zit het met kansen voor mannen? Wat hebben zij te winnen?
Misschien heeft het met 8 maart te maken – internationale vrouwendag – , maar in de week ervoor valt me verschillende keren op dat en hoe mannen seksisme aan de kaak stellen. Het gebeurt steeds op een vanzelfsprekende manier: zonder al teveel ophef wordt de vinger op de zere plek gelegd. Hun uitspraken gaan ook nog eens over onderwerpen die me aan het hart gaan: politiek en film.
Het afgelopen jaar heb ik in mijn blog aandacht besteed aan de subtiele belemmeringen voor vrouwen op weg naar de top. In een interview met topvrouwen over de vraag waarom Nederland nog geen vrouwelijke premier heeft, worden er ook een paar genoemd. Vrouwen zijn meer resultaatgericht, hebben een minder groot ego en denken meer in teamwork, aldus Neelie Kroes. Vrouwen willen gevraagd worden, terwijl mannen uit zichzelf komen, zegt Hanja Maij-Weggen. Kloongedrag, vindt Jet Bussemaker: in vertrouwenscommissies zitten allemaal mannen en die kiezen voor kandidaten die op henzelf lijken, mannen dus. Misschien komt die premier er wel pas als vrouwen de rotzooi kunnen komen opruimen, zegt Guusje ter Horst (think crisis – think female).
Bijna niemand van mijn lagere schoolklas ging naar de middelbare school en mij werd de HBS afgeraden, omdat ik daar het enige meisje zou zijn. Zou ik verder gaan studeren? Nee, dat zat er voor ons soort mensen niet in, dus werd het MMS, een school die bij uitstek niet geschikt was voor kinderen uit het arbeidersmilieu.
Tegenwoordig is dit veranderd. Mensen geloven dat sociale afkomst niet meer meespeelt. Wie voor een dubbeltje geboren is, kan best een kwartje worden. Maar klopt dat ook?
De Nederlandse sportvrouwen doen het goed tijdens deze Olympische Spelen. Als je alleen naar de vrouwelijke sporters kijkt, zou Nederland derde staan in het medailleklassement (situatie 16 augustus 2016).
Waarom zijn er juist in Nederland zoveel vrouwelijke topsporters? En waarin verschillen ze van de mannen? Wat doet testosteron?
Wat betekenen vrouwen aan de top voor andere vrouwen? Vorige maand kwam een interessant onderzoek uit over vrouwen in de Nederlandse filmwereld.
Hoewel Nederland internationaal geen gek figuur slaat, zijn we niet op alle gebied even succesvol als het gaat om gelijkheid voor vrouwen en mannen. Met het aantal vrouwelijke hoogleraren bungelden we lang onderaan de Europese lijsten en ook het aantal topvrouwen in het bedrijfsleven groeit maar langzaam. Van de beursgenoteerde bedrijven waren in 2015 8% van de bestuurders en 21% van de commissarissen vrouw. Daarmee voldoet geen enkel bedrijf aan het Nederlandse streefgetal van 30%. Een derde van deze bedrijven heeft zelfs geen enkele topvrouw. In de filmwereld gaat het er beter aan toe. Waar vrouwelijk Hollywood in opstand komt, laat Nederland op filmgebied andere cijfers zien.
